Zes jaar na haar niertransplantatie trekt Jozefien (38) weer naar de Transplant Games: “Opnieuw een medaille? We zullen zien”
- claudiavanhove
- 20 sep 2024
- 4 minuten om te lezen
Het is niet omdat je een transplantatie hebt ondergaan, dat je niet meer kan sporten. Integendeel: dat bewijst Jozefien Nijns (38). De Gentse trekt dit weekend naar de Belgian Transplant Games, waar ze gaat lopen, fietsen en tennissen. “Door je transplantatie krijg je een nieuwe kans, die wil je ten volle benutten. Zelden heb ik zo'n hechte community meegemaakt als bij Transplantoux. Wij moeten elkaar niets uitleggen.”
Sofie Van Waeyenberghe 20-09-24, 05:35 Laatste update: 20-09-24, 09:25
Niets aan Jozefien Nijns verraadt dat ze onder haar trui een transplantatienier heeft zitten. “Mijn moeder stelde zich zes jaar geleden kandidaat, toen ik in totaal nog maar 8 procent nierfunctie had. Toen had ik er al acht maanden drie keer per week dialyse op zitten. Sindsdien heb ik geen niercrisissen meer, die zijn ontzettend pijnlijk. Wel ben je als transplantpatiënt gebonden aan heel wat medicatie en heb ik nog steeds mindere periodes. Maar dat houdt me niet tegen: ik heb ook al 5 mijl gelopen op de Gentse 10 Miles. Dit weekend zet ik mijn beste beentje voor op de Transplant Games.”
(lees verder onder de foto)
De Transplant Games, ook wel eens Transplantoux genoemd, dat zijn de Olympische Spelen van de mensen die ooit een transplantatie kregen. Want sporten, dat is extra belangrijk als je lichaam moet recupereren van jaren ziekte en een zware operatie. Wat goed is voor je lijf, is extra belangrijk voor mensen wier natuurlijke immuniteit onderdrukt wordt door de medicatie die het getransplanteerde orgaan laat ‘overleven’ in een vreemd lichaam. Een kwestie van balans, met de spelen wordt het belang van beweging en community nog eens onderstreept.
Jozefien heeft intussen twee medailles, een zilveren en een bronzen, beiden behaald in de games in Australië. “Maar ik ben altijd al een sportieve geweest", zegt ze. Ze moest dan ook als jong meisje reeds rekening houden met haar lichaam. “Toen ik 2,5 jaar oud was, merkte mijn mama een ammoniakgeur aan mijn urine. Ik bleek een zware reflux in mijn urinewegen te hebben (dan wordt de urine terug naar de nieren gedwongen omdat een klepje niet goed werkt, nvdr.) en daarom waren mijn nieren al zwaar beschadigd. Door enkele operaties konden artsen de transplantatie uitstellen tot ik begin de dertig was. Gelukkig had ik dus wel een fijne jeugd.”
"Door me aan te sluiten bij Transplantoux heb ik een groep mensen gevonden aan wie ik niets moet uitleggen. Zij hebben allemaal een zak medicatie mee. Dat helpt"
Jozefien Nijns
Zes jaar geleden krijgt Jozefien dan de nier van haar mama. “Dat verliep goed, na vijf dagen mocht zij naar huis en na 10 dagen kon ik ook ontslagen worden. Het heeft dan wel nog drie maanden geduurd eer ik weer op de been was. Ik ben nu nog steeds gevoelig voor allerlei infecties en ziekten, door de medicatie die ik neem. Ik ben dus zeer alert en word regelmatig door artsen binnenstebuiten gekeerd. Door me aan te sluiten bij Transplantoux heb ik een groep mensen gevonden aan wie ik dat niet moet uitleggen. Zij hebben allemaal een zak medicatie mee. Dat helpt.”
De 'verjaardag’ van haar nier viert Jozefien door met haar ouders uit eten te gaan. “Deze nier werkt na zes jaar al een stuk minder dan ideaal. We weten niet hoe dat komt. Ik kan er nog wel even mee door, maar het is dus realistisch dat ik nog een volgende donornier nodig zal hebben. Intussen probeer ik mezelf zo goed mogelijk te verzorgen, en te léven. Ik geniet graag, ik sport veel. En ik ben niet bang om mijn verhaal te vertellen, om zo ook mijn steentje bij te dragen.”
(lees verder onder de foto)
Voor de Transplant Games heeft Jozefien dit jaar niet al te hoge verwachtingen. Op de wereldspelen in Perth haalde ze 2 zilveren medailles, in de tijdrit van 10 km en op de roadrace van 30 km. In Lissabon haalde ze twee keer brons: in de tijdrit van 5 km en opnieuw in de roadrace. “Die 2 zilveren medailles van Perth herhalen, wordt moeilijk. Ik heb helaas net een paar weken ziekte achter de rug, dus ik moest het wat rustiger aan doen. Ik kon lang niet trainen, maar nu kan ik me volop gooien voor de sport. De 5 mijl die ik afgelopen weekend liep, gingen vlot, maar echt trainen kon ik niet doen. Dat is niet erg: voor mij gaat het om de community die er ontstaat op de Transplant Games. Die is echt uniek.”
Transplantoux, de organisatie achter de Belgium Transplant Games, ontstond nadat oprichter Lucien een belofte aan zichzelf maakte: als transplantpatiënt de Mont Ventoux beklimmen. Hij slaagde erin, samen met zijn transplantatiechirurg, prof. Diethard Monbaliu. Na die inspanning ontstond Transplantoux, een vereniging die transplantpatiënten samenbrengt en tijdens het jaar sportactiviteiten organiseert. De Belgian Transplant Games, die dit weekend in Leuven doorgaan, zijn daar maar één voorbeeld van. Meer info op de website.
Comments